[1.] Bitte um Hilfe zur Bewahrung der Reichsrechte in Genua; [2.] Scheitern einer Vermittlung zwischen den Fraktionen in Genua an der Benachteiligung der Popularen; [3.] unbegründete Verurteilung der Bürger Genuas als Rebellen gegen die französische Krone, unrechtmäßige Übergriffe gegen Bürger, Scheitern einer Gesandtschaft zum frz. Statthalter in Mailand, Charles d’Amboise; [4.] Bitte der Stadt an Kg. Maximilian um Unterstützung und insbesondere um Intervention bei den Eidgenossen gegen eine Teilnahme am Feldzug gegen Genua sowie um eine Warnung an den Statthalter in Mailand vor einem Angriff auf Genua als Angriff auf das Reich; Bitte an die Kff. zur Verwendung in diesem Sinne bei Kg. Maximilian.

Genua, 9. April 1507.

Nürnberg, StA, ARTA 8, fol. 258–259 (lat. Kop., Adresse: Illustrissimis principibus Sacri Imperii electoribus et consiliariis d[omi]nis d[ominis] col[endissi]mis.) = Textvorlage A. Würzburg, StA, WRTA 5, fol. 8–9 (lat. Kop., Adresse wie A) = B.

[1.] /258/ Illustrissimi principes d[omi]ni, d[omini] cl[ementissi]mi. Nisi scripsissemus imperatori serenissimo quecunque superioribus mensibus gesta, apud nos sunt et nunc geruntur, ea iudicaremus omnia opus fore ex[cellen]ciis vestris ordine narrare, verum quoniam persuademus nobis quecunque ad conservandam Imperii jurisdictionem pertineant ad consultationem et examen vestri sapientissimi consilii referria. Satis visum est exemplum earum litterarum, quas paulo ante scripsimus2, nunc quoque mittere et vestras excellencias rogare illud, ut legere velint atque eo lecto ad tuendum ius Imperii ea confestim remedia adhibere, que pertinere ad imperatoriam auctoritatem et nobis magis accomodata iudicaverint.

[2.] Vexati iam aliquot mensibus fuimus intestinis discordiis, ut accidit aliquando vel divino judicio vel fortuito aut naturali fato, et ventum est ad arma inter nos non tamen in mutuam cedem aut perniciem. Causas, propter quas arma sumpta sunt, statim declaravimus per litteras et nunctios regi cristianissimo.3 Et cum sepe scriptum et rescriptum fuisset, misit tandem illustrissimum Ravastenum4, qui tumultus sedaret, animos conponeret, et tamen graviores motus de integro concitatis armis, ut adversariis faveret, excitavit, laudavit postmodum rex, ut ad se oratores mitteremus, ac promisit remedia malis nostris adhibere. Mis[s]umque confestim oratores miserunt quoquo ex suo genere adversarii, et cum eis ad regem profectus est m[agnifi]cus d[ominus] Johannes Ludovicus Fliscus5. Et ipse quoque nobis adversus, rex adversarios prompte et volenter audivit atque adeo credidit eorum delacionibus, ut nostros oratores nisi certis condicionibus, que servari non poterant, audire nunquam voluerit.6

[3.] Redierunt domini desperati ipsi et hunc populum in desperacionem prope ultimam induxerunt, quod a suo rege, a suo domino tam inclementer reiecti fuissent. Et, quod eciam gravius fuit, inauditos et insontes nos in tota dicione sua rebelles publicavit7 et frumentis, ut a rege Aragonum atque aliis provinciis interdictum nobis esset8, summo studio curavit. Fidem tamen ad ultimum servavimus, donec vidimus sine ulla belli denunctiacione quecunque Januensium popularium bona in Mediolano et tota eius dicione capi et tanquam hostium bona interdici.9 Atque eodem tempore /258’/ conspeximus plurimos cives nostros in sancta pace per prefectum regium arcis sacro in templo nihil tale timentes per insidias intercipi et subinde illum tormentis ex arce et bambardas domos atque urbis tecta dirruere barbarum in morem, nulla a nobis injuria lacessitum.10 Vidimus insuper regium locumtenentem simulacionem profectionis minime id suspicantibus nobis excedere urbe et regimine ipsius urbis extemplo deserere comitante populo racione officii et magnis honoribus prosequente.11 Vidimus ad postremum Gallicos omnes nemine urgente clauculum12 noctu sese in arcem recipere. Et quamquam tot signis, tot incommodis, tot damnis, tot denique malis multipliciter laccessiti, permansimus in fide.13 Et ad ultimum, cum rex christianissimus oratores nostros admittere neque audire voluisset, novos oratores ad illustrissimum magnum magistrum mittere visum est, ut pacem, quacunque fieri posset racione, inquireremus. Qui cum profecti a nobis essent, in ipso itinere denunctiatum illis est, sese minime tute ad suam ex[cellen]ciam iter facere, atque ita territi minis occultis itineribus redire domum coacti sunt.14 Hec atque talia pertulimus tam diu, donec vidimus aperta arma contra nos et validum exercitum moneri, tunc vero desperata pace visum est nobis ipseb consulere et Deo bene juvante defensionem parare.

[4.] Et postquam rex alioquin clementissimus falsis adversariorum delationibus fidem atque obsequium nostrum penitus aspernabatur, ab eius imperio licet admodum inviti et coacti tandem discessimus et ad tutelam atque opem imperatoris invictissimi confugimus, cuius hec civitas antiqua sedes est et tanquam sedem suam protegere ab omni vi et tueri clementer iure Imperii tenetur. Quod ut facere dignetur, vestras ex[cellen]cias maximo affectu rogamus orantes, ut iubeat inprimis omnibus subditis suis ac confederatis quarumvis nacionum et presertim Helveciis, ut nullo pacto nobis, qui iurisdictionis Sacri /259/ Imperii sumus, inferant arma et a bello contra nos et dampnis nostris abstineant, et illustrissimo magno magistro, qui huius belli curam et administracionem habere creditur, in eam sentenciam scribat, ut sciat, si nobis et imperatorie huic sedi et camere bellum inferat ac sibi persuadeat, bellum ipsi quoque Imperio inferri et nos antiquissimos sedis imperatorie servitores quibuscunque aliis auxiliis ac presidiis videbitur sacra imperatoria maiestas sua nobis sucurrere et in hac tanta necessitate nostra opem ferre dignetur, idque quanta maxime celeritate fieri possit, quoniam in ipsis prope portasc iam exercitum habemus. Interea et nos et quidquid mari ac terra possimus ac valemus Sacro Imperio et ex[cellen]ciis vestris prompto omni animod deferimus ac dedimus. Data Janue, die VIIII Aprilis MDVIImo.

Ex[cellen]tiarum vestrarum cultores observantissimi antiani et officium Balie communis Janue, Nicolaus [Oderico].