A  Wien HHStA, MEA RTA 7 Konv. II, fol. 367r–368v (Ausf. mit eighd. Unterschrift).

B  koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 10 Nr. B 2 Fasz. B, fol. 58r (Kop.).

C  koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 13 Nr. 4–5a Fasz. 9, fol. 98r (Kop.); AV v. a. Hd. fol. 98r: Legati pontificii admonitio, ut principes electores additionem de nationali concilio tollant.

D  koll. Hannover NLA, Hild. 1 Nr. 78, fol. 144r (Kop.).

Druck: Ganzer/Zur Mühlen, Akten, Bd. 3,2, Nr. 230 , S. 707–708; Walch, Bd. 17, Nr. 1400, Sp. 762–763 (dt. Übersetzung); Corp. Reform. IV, Nr. 2340, Sp. 600.

Cum pervenerit ad aures nostras, quod in determinatione recessus huius conventus imperialis tractatur, ut controversiae fidei remittantur ad concilium universale, quod, si celebrari non posset, tunc remittantur ad concilium nationale etc. animo perpendentes, quam magni praeiudicii esset, si controversiae fidei remittuntura ad concilium unius nationis, officii nostri putavimus esse commonefacere d[ominationes] v[estras] reverendissimas et illustrissimas, ut additio illa de concilio nationali b –omnino tollatur. Nam perspicuum est in nationali–b concilio nullo pacto posse determinari controversias fidei, cum hoc concernat statum universalem ecclesiae et, quicquid ibi determinaretur, esset nullum, irritum et inane. Quod si a d[ominationibus] v[estris]reverendissimis et illustrissimis factum fuerit, ut certo nobis persuademus, quemadmodum gratissimum erit sanctitati pontificiae, quae caput est ecclesiae et conciliorum omnium, ita e contra erit ipsi molestissimum, si secus fieret. Nam clarum est maiores seditiones in controversiis religionis hoc pacto orituras esse cum in aliis nationibus tum in hac vestra nobilissima provincia. Hoc officium noluimus omittere, tum ut pareremus mandatis sanctitatis suae tum etiam ut non deessemus officio personae legati nobis a sede apostolica iniunctae2.