Schnittstellen | Quellen | Formalia |
---|---|---|
BEACON METS XSLT eXist-DB |
jQuery-Layout Nominatim OpenLayers GND |
Impressum Datenschutzerklärung Kontakt |
I. Kapitel Vorakten: Vorbereitung des Konstanzer Reichstages
II. Kapitel Der Reichstag zu Konstanz
III. Kapitel Nachakten: Vollzug der Reichstagsbeschlüsse und Folgen des Reichstages
Chronologisches Aktenverzeichnis
« Nr. 266 Senatsbeschluß über eine Antwort der Signorie an die kgl. Gesandten Giovanni Camillo de Montibus, Georg Moysse und Dr. Johannes Räbler »
Kritik an den Kriegen zwischen den christlichen Staaten; Aufforderung zu einem gemeinsamen Kreuzzug.
Venedig, 29. Juni 1507.1
Venedig, AS, Senato, Deliberazioni (Secreta) 1507–1509 (reg. 41), fol. 38’-39 (lat. Kop., Randverm.: Ser Franciscus Tronus, ser Petrus Duodo, ser Ant[onius] Lauredan, eques, ser Leonardus Mocenigo, sapientes consilii; ser Franciscus Orio, ser Hier[onymus] ŠQuirinus, ser Petrus Victuri, ser Aloysius de Priolis, ser Petrus Lando, sapientes t[errae] firme.).
/38’/ Auf der Grundlage des Referats des Dogen über den Vortrag der kgl. Gesandten wurde beschlossen, diesen – nach einer einleitenden Zusammenfassung des Vortrags, einigen allgemeinen Worten an die Gesandten selbst und nach der Bekundung von Gehorsam und Ergebenheit gegenüber dem röm. Kg. – folgendes zu antworten: Magistri domini oratores, audivimus attente et optime intelleximus expositionem gratuiter et elegantissime a vobis factam cesareo nomine. Et quo ad summam nostram observantiam devotionemque erga maiestatem suam non est, ut aliud vobis replicemus, cum ore id abunde explicaverimus, quod et cesareae maiestati et omnibus aliis esse compertissimum non ambigimus. Communicationes et discursus eiusdem maiestatis mature consyderavimus et sicuti in eis perspicimus affectum et bonitatem maiestatis sue, ita officium nostrum dicere arbitramur illi reverenter declarare, que nobis occurrunt: hoc imprimis longo rerum usu cognovimus et experti sumus christiana bella et dissidia occasionem praebuisse tot calamitatum ab infidelibus inflictarum, tot stragium et excidiorum, ut non sine lacrimis commemorari possint. Ea sunt /39/ omnibus notoria et ideo singulatim a nobis non recensenda, qui quo sumus tantis discriminibus proximiores, eo maiorem eorum intelligentiam habemus minusque debemus conticescere aut conniventibus oculis praeterire, que iamiam eventura praevidemus et formidamus, nisi is pro sua clementia et miseratione provideat, cuius causa agitur et in cuius manu posita sunt universa. Quanto foret praestabilius et optimo Deo nostro acceptius, si Christianorum mucrones et gladii in Christianorum tutellam et infidelium propulsationem acuerentur, si Christianorum acies in vindictam tanti Christiani sanguinis a communibus Christiane fidei hostibus profusi instruerentur! Si denique christiani principes et potentatus in sui ipsorum propugnationem coniunctis viribus unitis armis insurgerent, Deo auctore, duce maiestate cesarea, que sicuti omnium Christianorum parens est et caput, ita sibi et posteris suis immortalem gloriam meritumque consequeretur. Hec nos totis praecordiis affectamus, hec proponere debemus, suadere et hortari, qui alioquin ab off[ici]o nostro deesse videremur et rem ingratissimam facere divine maiestati. Quando praesertim cetera bene dispositura iri minimo labore et opere cernamus, si modo cesareae maiestatis consensus accedat. Quod vero ad essentiam et effectum attinet propositionis vestrae, reverenter (ut decet) cesaream maiestatem rogamus et obsecramus, dignetur pro sua sapientia, iustitia et bonitate, nolle his temporibus novis bellis contra Christianos nos implicare, sed rationem h[abe]re oneris, quod sustinemus, obstantes veluti antemurale quoddam conatibus communium et immanissimorum hostium fidei nostre. Qui, si nos implicitos intuerentur, procul dubio totis viribus suis terrestribus et maritimis descenderent ad invasionem status nostri et subsequenter totius christiane religionis.2
Faksimiles der Druckfassung der Edition.
Anmerkungen
Anmerkungen
Faksimiles der Druckseiten: Durch Verschieben der Spaltenteiler wird das Faksimile vergrößert. Durch einen Klick öffnet sich die seitenweise Blätterfunktion.
Verweise auf Dokumente der Edition sowie weitere Ressourcen im Web.
Registereinträge, die auf die Seite(n) dieses Dokuments verweisen.
Erneute Fassung des Dokuments zum parallelen Lesen.
« Nr. 266 Senatsbeschluß über eine Antwort der Signorie an die kgl. Gesandten Giovanni Camillo de Montibus, Georg Moysse und Dr. Johannes Räbler »
Kritik an den Kriegen zwischen den christlichen Staaten; Aufforderung zu einem gemeinsamen Kreuzzug.
Venedig, 29. Juni 1507.1
Venedig, AS, Senato, Deliberazioni (Secreta) 1507–1509 (reg. 41), fol. 38’-39 (lat. Kop., Randverm.: Ser Franciscus Tronus, ser Petrus Duodo, ser Ant[onius] Lauredan, eques, ser Leonardus Mocenigo, sapientes consilii; ser Franciscus Orio, ser Hier[onymus] ŠQuirinus, ser Petrus Victuri, ser Aloysius de Priolis, ser Petrus Lando, sapientes t[errae] firme.).
/38’/ Auf der Grundlage des Referats des Dogen über den Vortrag der kgl. Gesandten wurde beschlossen, diesen – nach einer einleitenden Zusammenfassung des Vortrags, einigen allgemeinen Worten an die Gesandten selbst und nach der Bekundung von Gehorsam und Ergebenheit gegenüber dem röm. Kg. – folgendes zu antworten: Magistri domini oratores, audivimus attente et optime intelleximus expositionem gratuiter et elegantissime a vobis factam cesareo nomine. Et quo ad summam nostram observantiam devotionemque erga maiestatem suam non est, ut aliud vobis replicemus, cum ore id abunde explicaverimus, quod et cesareae maiestati et omnibus aliis esse compertissimum non ambigimus. Communicationes et discursus eiusdem maiestatis mature consyderavimus et sicuti in eis perspicimus affectum et bonitatem maiestatis sue, ita officium nostrum dicere arbitramur illi reverenter declarare, que nobis occurrunt: hoc imprimis longo rerum usu cognovimus et experti sumus christiana bella et dissidia occasionem praebuisse tot calamitatum ab infidelibus inflictarum, tot stragium et excidiorum, ut non sine lacrimis commemorari possint. Ea sunt /39/ omnibus notoria et ideo singulatim a nobis non recensenda, qui quo sumus tantis discriminibus proximiores, eo maiorem eorum intelligentiam habemus minusque debemus conticescere aut conniventibus oculis praeterire, que iamiam eventura praevidemus et formidamus, nisi is pro sua clementia et miseratione provideat, cuius causa agitur et in cuius manu posita sunt universa. Quanto foret praestabilius et optimo Deo nostro acceptius, si Christianorum mucrones et gladii in Christianorum tutellam et infidelium propulsationem acuerentur, si Christianorum acies in vindictam tanti Christiani sanguinis a communibus Christiane fidei hostibus profusi instruerentur! Si denique christiani principes et potentatus in sui ipsorum propugnationem coniunctis viribus unitis armis insurgerent, Deo auctore, duce maiestate cesarea, que sicuti omnium Christianorum parens est et caput, ita sibi et posteris suis immortalem gloriam meritumque consequeretur. Hec nos totis praecordiis affectamus, hec proponere debemus, suadere et hortari, qui alioquin ab off[ici]o nostro deesse videremur et rem ingratissimam facere divine maiestati. Quando praesertim cetera bene dispositura iri minimo labore et opere cernamus, si modo cesareae maiestatis consensus accedat. Quod vero ad essentiam et effectum attinet propositionis vestrae, reverenter (ut decet) cesaream maiestatem rogamus et obsecramus, dignetur pro sua sapientia, iustitia et bonitate, nolle his temporibus novis bellis contra Christianos nos implicare, sed rationem h[abe]re oneris, quod sustinemus, obstantes veluti antemurale quoddam conatibus communium et immanissimorum hostium fidei nostre. Qui, si nos implicitos intuerentur, procul dubio totis viribus suis terrestribus et maritimis descenderent ad invasionem status nostri et subsequenter totius christiane religionis.2