Schnittstellen | Quellen | Formalia |
---|---|---|
BEACON METS XSLT eXist-DB |
jQuery-Layout Nominatim OpenLayers GND |
Impressum Datenschutzerklärung Kontakt |
I. Organisation, Vorbereitung und Eröffnung des Regensburger Reichstages
II. Instruktionen und Vollmachten
III. Protokolle und Tagebücher
IV. Die Verhandlungen über Religion, Friede und Recht
V. Die Verhandlungen über die Türkenhilfe
XI. Urkunden und Akten zur Schlussphase des Reichstages
«Nr.157 Erklärung Kard. Contarinis zur Frage des Nationalkonzils – Regensburg, 1541 Juli 261 »
A Wien HHStA, MEA RTA 7 Konv. II, fol. 367r–368v (Ausf. mit eighd. Unterschrift).
B koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 10 Nr. B 2 Fasz. B, fol. 58r (Kop.).
C koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 13 Nr.4–5a Fasz. 9, fol. 98r (Kop.); AV v. a. Hd. fol. 98r: Legati pontificii admonitio, ut principes electores additionem de nationali concilio tollant.
D koll. Hannover NLA, Hild. 1 Nr. 78, fol. 144r (Kop.).
Druck: Ganzer/Zur Mühlen, Akten, Bd. 3,2, Nr. 230 , S. 707–708;Walch, Bd. 17, Nr. 1400, Sp. 762–763 (dt. Übersetzung);Corp. Reform. IV, Nr. 2340, Sp. 600.
Cum pervenerit ad aures nostras, quod in determinatione recessus huius conventus imperialis tractatur, ut controversiae fidei remittantur ad concilium universale, quod, si celebrari non posset, tunc remittantur ad concilium nationale etc. animo perpendentes, quam magni praeiudicii esset, si controversiae fidei remittuntura ad concilium unius nationis, officii nostri putavimus esse commonefacere d[ominationes] v[estras] reverendissimas et illustrissimas, ut additio illa de concilio nationali b–omnino tollatur. Nam perspicuum est in nationali–b Šconcilio nullo pacto posse determinari controversias fidei, cum hoc concernat statum universalem ecclesiae et, quicquid ibi determinaretur, esset nullum, irritum et inane. Quod si a d[ominationibus] v[estris]reverendissimis et illustrissimis factum fuerit, ut certo nobis persuademus, quemadmodum gratissimum erit sanctitati pontificiae, quae caput est ecclesiae et conciliorum omnium, ita e contra erit ipsi molestissimum, si secus fieret. Nam clarum est maiores seditiones in controversiis religionis hoc pacto orituras esse cum in aliis nationibus tum in hac vestra nobilissima provincia. Hoc officium noluimus omittere, tum ut pareremus mandatis sanctitatis suae tum etiam ut non deessemus officio personae legati nobis a sede apostolica iniunctae2.
Faksimiles der Druckfassung der Edition.
Anmerkungen
Faksimiles der Druckseiten: Durch Verschieben der Spaltenteiler wird das Faksimile vergrößert. Durch einen Klick öffnet sich die seitenweise Blätterfunktion.
Verweise auf Dokumente der Edition sowie weitere Ressourcen im Web.
Registereinträge, die auf die Seite(n) dieses Dokuments verweisen.
Erneute Fassung des Dokuments zum parallelen Lesen.
«Nr.157 Erklärung Kard. Contarinis zur Frage des Nationalkonzils – Regensburg, 1541 Juli 261 »
A Wien HHStA, MEA RTA 7 Konv. II, fol. 367r–368v (Ausf. mit eighd. Unterschrift).
B koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 10 Nr. B 2 Fasz. B, fol. 58r (Kop.).
C koll. Berlin GStAPK, I. HA Rep. 13 Nr.4–5a Fasz. 9, fol. 98r (Kop.); AV v. a. Hd. fol. 98r: Legati pontificii admonitio, ut principes electores additionem de nationali concilio tollant.
D koll. Hannover NLA, Hild. 1 Nr. 78, fol. 144r (Kop.).
Druck: Ganzer/Zur Mühlen, Akten, Bd. 3,2, Nr. 230 , S. 707–708;Walch, Bd. 17, Nr. 1400, Sp. 762–763 (dt. Übersetzung);Corp. Reform. IV, Nr. 2340, Sp. 600.
Cum pervenerit ad aures nostras, quod in determinatione recessus huius conventus imperialis tractatur, ut controversiae fidei remittantur ad concilium universale, quod, si celebrari non posset, tunc remittantur ad concilium nationale etc. animo perpendentes, quam magni praeiudicii esset, si controversiae fidei remittuntura ad concilium unius nationis, officii nostri putavimus esse commonefacere d[ominationes] v[estras] reverendissimas et illustrissimas, ut additio illa de concilio nationali b–omnino tollatur. Nam perspicuum est in nationali–b Šconcilio nullo pacto posse determinari controversias fidei, cum hoc concernat statum universalem ecclesiae et, quicquid ibi determinaretur, esset nullum, irritum et inane. Quod si a d[ominationibus] v[estris]reverendissimis et illustrissimis factum fuerit, ut certo nobis persuademus, quemadmodum gratissimum erit sanctitati pontificiae, quae caput est ecclesiae et conciliorum omnium, ita e contra erit ipsi molestissimum, si secus fieret. Nam clarum est maiores seditiones in controversiis religionis hoc pacto orituras esse cum in aliis nationibus tum in hac vestra nobilissima provincia. Hoc officium noluimus omittere, tum ut pareremus mandatis sanctitatis suae tum etiam ut non deessemus officio personae legati nobis a sede apostolica iniunctae2.